Apology

Lieve blog,

Sorry dat ik je de afgelopen tijd zo verwaarloosd heb. Ik was druk met van alles. Ik weet dat dat geen excuus is, maar het sloop er een beetje in. Naast het drie keer in de week hardlopen met Evy moest ik op de zaak van alles regelen. Ik heb het een en ander gezaaid in de hoop dat dit me in het najaar een mooie oogst gaat opleveren. Ook thuis zijn we druk geweest met zaaien, irrigatie en aandacht om de moestuinplantjes van Appie Heijn tot grote hoogtes te brengen. 

Het hardlopen bevalt goed. Ik was in het begin behoorlijk sceptisch of ik de trainingen vol zou kunnen houden met mijn zwaar verwaarloosde conditie. Maar de virtuele coach in combinatie met mijn prestatiedrang hebben er toch voor gezorgd dat ik de afgelopen zes trainingen succesvol heb afgerond. Soms meer dood dan levend maar het resultaat telt. Het zorgt wonder boven wonder ook voor een uitlaatklep als ik weer een vervelend mailtje van een klant of leverancier ontvang. Daarom ben ik de afgelopen woensdagen op voorhand al in complete sportoutfit naar kantoor vertrokken, zodat ik een vluchtweg had wanneer mijn e-mail slecht nieuws zou brengen. Een minuut nadat ik het berichtje van mijn webbeheerder kreeg dat hij nog steeds niet achter de oplossing van mijn ideal-probleem was, stond ik in de startblokken. Twintig minuten later kwam ik zwetend, hijgend, maar voldaan weer binnen. Blijkbaar zorgt totale uitputting ook voor een ontspannen gevoel. De uren daarna een prima middag gehad.

Het zaaien in winkelland vergt een creatieve aanpak. Veel kleine winkels hebben het op dit moment moeilijk en zitten niet te wachten op de zoveelste aanbieder van wonderzaad. Simpelweg omdat ze moeite hebben om de oogst van vorig jaar te verkopen en hun geld hard nodig hebben om hun akker te irrigeren zodat deze niet uitgeput raakt. Voordat je het weet ligt je akker braak en dan duurt het wel weer een aantal jaartjes voordat je weer iets kunt verbouwen. 

In het huidige economisch klimaat zijn de verhoudingen tussen leverancier en winkel veranderd. Vroeger was het heel gebruikelijk voor een winkel om van ieder aangeschaft product tenminste twee stuks extra aan te schaffen om te voldoen aan de besteleenheid van de leverancier. Aan het einde van het gesprek waren zowel winkel als leverancier dik tevreden. De aangeschafte producten vlogen de winkel uit, waarna de leverancier na 3 maanden onder het genot van een heerlijk kopje koffie zijn vervolgorder bij de klant kon schrijven. 

Daar hoef je tegenwoordig niet meer mee aan te komen. Je mag blij zijn als de winkel überhaupt je artikelen in zijn assortiment op neemt, al is het maar 1 stuk. Diezelfde winkel is al blij als dat ene product de winkel uiteindelijk verlaat. 

De winkel is geworden tot een advertentie van de leverancier om zijn collectie te kunnen doorverkopen. Dit betekent dus dat wij leveranciers heel blij mogen zijn als een winkel besluit om de hele collectie online te zetten, ook al doet de winkel slechts een marginale bestelling. 

Het is heel begrijpelijk dat fysieke winkels overgaan tot dit systeem om te kunnen concurreren met het enorme aanbod van de webwinkels.  Die doen namelijk niet anders. 

Als een webwinkel het zichzelf echt makkelijk wil maken gaan ze over tot dropshipping. Dropshipping is het principe waarbij de leverancier producten direct naar de klant stuurt. Als tussenpersoon hoef je dus niets meer te doen, je hebt geen voorraadbeheer en hoeft je ook niet bezig te houden met ingewikkelde logistieke processen. Het enige wat je hoeft te doen is de ingekomen bestelling door te geven aan de leverancier en je commissie te incasseren (en een verdomd goede website te bouwen met dito google campagne).

Het gaat die kant op. En dat baart me best een beetje zorgen. Niet alleen omdat deze werkwijze de nodige aanpassingen in mijn bedrijfsvoering vereist. Maar ook omdat ik goede herinneringen heb aan het uitgebreid shoppen in de stad en dan het liefst in van die lieve kleine winkeltjes. Ik vraag me af of ik deze ervaring nog met mijn dochters kan delen. Of dat een gezellig dagje winkelen voortaan een dag achter de laptop hangen betekent.