Lamballenhangdag

Vandaag had ik een lamballenhangdag. Ik ben me ervan bewust dat dit geen correct Nederlands is maar het woord dekt de lading als de beste. Eens in de paar weken heb ik er behoefte aan. Een dag waar even niets moet. Het liefst zou ik de hele dag in bed liggen. Even ontsnappen aan de rest van de wereld. Maar met kinderen gaat dat niet. Daarom ga ik voor the next best ding en dat is hangen op de bank. Slechte series kijken en soms een klein ligmomentje tussendoor. 

Tijdens die kleine ligmomentjes gebeurt er altijd wat. Zo hoor ik de oudste opeens "Mama, kijk eens!" roepen. Ik hield mijn duffe hoofd twintig centimeter boven de bank en zag dat ze met haar blote voeten op een bord in een plas met gele verf stond (gelukkig had ze een bord gebruikt). Ze vermelde er trots bij dat ze haar handen ook had gedaan. Die waren inderdaad tot en met haar polsen vuurrood. Toen moest mama even nadenken. Hoe ga ik in hemelsnaam oplossen zonder het hele huis vol verf te hebben? De oplossing was eenvoudig maar doeltreffend. Men neme een vuilniszak, laat je zoon of dochter de verf er zoveel mogelijk aflopen OP de vuilniszak. Men zet een krukje voor de gootsteen. Men tilt de zoon of dochter op. Stroopt de mouwen zo ver mogelijk op. Men wast de handen grondig tot iedere rest verf is verdwenen. Vervolgens tilt men de zoon of dochter op het aanrechtblad, plaatst haar voeten in de gootsteen en wast de voeten. Vervolgens vouwt men de vuilniszak samen en gooit deze weg. Tenslotte haalt men een doekje over het krukje. Problem solved, crisis afgewend. Zelfs tijdens lamballenhangdag is mama nog steeds creatief bezig.