Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Nog een paar uurtjes en dan beginnen jij en ik aan een heel nieuw jaar. In deze laatste uurtjes van 2014 heb ik me vooral bezig gehouden met makelaars bellen, inschrijvingen bij leegstandbeheerders en Funda afspeuren naar een geschikte bedrijfsruimte. Daarnaast krijsende kinderen in bedwang houden, de kleinste afkopen met een extra flesje en de oudste met snoep. 

Vriendlief was weer eens zo sociaal om iemand bij de verbouwing te helpen. Vervelend dat die altijd helpende hand van hem ook andere mensen ondersteunt. De eigenschap die ik het meest in hem bewonder vind ik tevens ook zijn meest irritante. 

Om half twee was hij thuis volgens afspraak en daar deed hij goed aan. Ik zat me van te voren al kwaad te maken mocht hij het lef hebben om te laat te komen. Dat gebeurt namelijk nog eens. Ik was al pissig dat hij mij in deze crisistijd alleen liet met kids waardoor ik me niet voluit op de zoektocht naar een nieuw bedrijfspand kon storten. Ik besefte me uiteraard ook wel dat dit gevoel niet helemaal terecht was en dat het niet eerlijk zou zijn om dit op hem af te reageren (maar toch was ik pissig).  Als hij te laat gekomen was, had ik dit besef meteen genegeerd en hem de volle laag gegeven. Terecht of onterecht. 

In tijden van crisis reageer ik me het liefste af op degenen waarvan ik houd. Aangezien mijn kinderen nog onschuldige wezentjes zijn, is mijn lief letterlijk de lul. Maar hij ondergaat het waardig en blijft kalm. Totdat ik te ver ga waarna hij mij dringend doch duidelijk op mijn plaats zet. En de balans weer hersteld is.