Skinny bitch
Op dit moment voel ik me leeg en futloos. De laatste dagen staan volledig in het teken van de grote bedrijfsverhuizing. Ik merk dat er geen ruimte is voor andere dingen in mijn hoofd. Vandaar dat de laatste twee blogs zich ook rondom de verhuizing concentreren. Maar er zijn ook andere onderwerpen die ik belangrijk vond. Zoals bijvoorbeeld de twee belangrijkste redenen dat ik deze blog ben begonnen: meer energie en minder kilo's. Ik dacht dat ik door het schrijven van deze blog mezelf kon motiveren meer te sporten en gezonder te eten.
Nu blijkt dat ik welgeteld 1 keer over mijn frustratie over mijn gewicht heb geschreven. Zo belangrijk vind ik het blijkbaar dus niet. Ik zou graag weer in de spijkerbroeken van een aantal jaar terug willen passen, maar mijn nieuwere varianten misstaan me ook niet. En daar waar vroeger bij een iets te kort truitje mijn strakke taille de show stal, is er nu de genante verschijning van een zwembandje. Nu zal ik niet snel meer een naveltruitje aantrekken omdat dat op je 38ste gewoonweg niet meer kan. En ja, mijn vollere wangen vallen mij ook op als iemand een onverwachte foto van me maakt. Maar op selfies sta ik gegarandeerd goed omdat ik me altijd vanuit de meest voordelige hoek weet te fotograferen. Met een score van 21,4 op de BMI- index past mijn gewicht perfect bij mijn lengte, aldus het voedingscentrum. En toch......
Als je altijd superslank van jezelf bent geweest zonder diëten of te sporten, is het best zuur als die tijd in één keer over blijkt te zijn. Daarom heb ik soms heimwee naar mijn oude lijf.
Een maand of acht na de bevalling van de eerste was ik mijn lijf zat. Ik heb toen zeker een half jaar verantwoord gegeten om richting mijn streefgewicht te gaan. Het ging langzaam maar het werkte wel. En toen ik eenmaal in de flow kwam, ging het gezond eten me redelijk gemakkelijk af. De flow is een week lang gezond eten. Als ik door die eerste week heen ben, kom ik er wel. Na een week zie ik het eerste resultaat van mijn lijnpoging. De spijkerbroek gaat makkelijker aan. Mijn borsten passen opeens weer in dat strakke blousje. En dan weet ik waarvoor ik het doe en dat motiveert me om het vol te houden.
In de afgelopen maanden heb ik diverse pogingen ondernomen om in de flow te komen. Hooguit 2 dagen hield ik het vol. Daarna verviel ik in mijn oude gedrag en kwam er toch weer een pizza / friet / borrelgarnituur op tafel. En troostte ik me met de gedachte dat het allemaal wel meeviel met mijn gewicht. En dat er belangrijkere dingen zijn waarover ik me druk moet maken.