Eigen zaak of baan?

Een jaar of zes geleden heb ik de overstap gemaakt.  Na jaren in loondienst te hebben gewerkt bij diverse bedrijven ben ik voor mezelf begonnen. En na zes jaar bestaat mijn bedrijf nog steeds, nadat ik economische, interne en persoonlijke crisissen heb overwonnen.

Het zelfstandig ondernemerschap wordt door veel mensen geïdealiseerd.  Eindelijk geen baas meer die je verteld wat je moet doen. Geen gezeik over gemiste deadlines, inzet of urenregistratie. En natuurlijk helemaal je eigen ding doen.

Over de nadelen wordt minder nagedacht. Een foutje voel je direct in je portemonnee, ook als deze door één van je medewerkers wordt gemaakt. Ook moet er afscheid worden genomen van het vaste inkomen, inclusief pensioenopbouw en ziektegeld. De meeste startende ondernemers moeten de eerste jaren genoegen nemen met een fractie van hun oude salaris. Ze hebben dit er allemaal voor over met het oog op het hogere doel: een succesvolle onderneming neerzetten.

Er kleven dus voor- en nadelen aan het zelfstandig ondernemerschap.  Dit is helaas geen eenvoudige tweedeling. Om Johan Cruijf maar te citeren: elk voordeel heb zijn nadeel, ook in het zelfstandig ondernemerschap.

Als ondernemer kun je je eigen ding doen. Voor mij is niets leuker dan een ontwerp bedenken, het maken en het in de markt zetten. Als het dan ook nog goed wordt ontvangen door mijn klanten - en hun klanten-  kan mijn dag niet meer stuk.

Het is helaas wel zo dat hoe groter je als bedrijf wordt, hoe meer de tijd in beslag wordt genomen door  activiteiten waar je liever niets mee te maken wilt hebben. Administratie, personeelsmanagement, interne procesoptimalisatie, crisismanagement, het heeft allemaal een plekje op de to-do list. Vergeet je een puntje, wordt dit genadeloos afgestraft. De Belastingdienst wacht niet op haar geld. Een dagje te laat en je kunt een blauwe envelop met een fikse boete op je deurmat verwachten.

Als ondernemer kun je je eigen tijd indelen. Dat is ideaal met kleine kids, zeker als er eentje regelmatig ’s nachts wakker wordt en weigert te gaan slapen. Ik heb het geluk dat ik 's ochtends ongestoord nog een uurtje extra in bed kan doorbrengen, zoder verantwoording af te leggen aan wie dan ook. Ook een dagje doordeweeks shoppen, tijdens werktijd even shoppen, uitgebreid lunchen met een vriendin kan zomaar tussendoor.

Daarbij moet ik wel opmerken dat dit soort activiteiten zelden voorkomen, omdat je als ondernemer altijd wel ergens bezig mee moet zijn. Er is altijd wel iets te verbeteren, te crisismanagen of een kans om te pakken. Daarom zit ik met grote regelmaat ook ’s avonds en in het weekend achter mijn PC.  Hierbij moet opgemerkt worden dat dit niet echt als werk voelt. Het blijft de kunst om een goede balans te vinden tussen werk en privé.  Still working on that one.

De kick van succes. Alle successen die je als ondernemer boekt komen heel direct bij je binnen.  Dat succes zit hem in grote en kleine dingen: Een grote order, een publicatie in een cool woonmagazine,  een enthousiaste reactie van een klant, een ingekomen webbestelling, een email waarin ik wordt bedankt voor de goede service, een ontwerp dat er precies uitziet zoals ik het bedoeld heb. Iedere dag ervaar ik meerdere succesmomenten.  Nadeel is dat alles wat verkeerd gaat in het bedrijf ook zijn weerslag heeft op mijn humeur en nee, dat gaat niet over als het half zes is. De zorg voor je bedrijf neem je gewoon mee naar huis.

Het oog op de toekomst. Wanneer je voor een baas werkt , komen al je inspanningen ten goede aan het bedrijf. Als je geluk hebt, wordt dit erkend en krijg je een salarisverhoging of een promotie. Vaak staan je inspanningen geenszins in verhouding tot de beloning.  Als zelfstandig ondernemer staan al je inspanningen in het teken van het bedrijf en de toekomst. Wanneer je heel hard werkt, gaat dit mettertijd zijn vruchten afwerpen (Althans dat hoop ik).

Als ondernemer heb je geen baas. Voor mij een groot voordeel, ik ben te eigenwijs om te luisteren naar iemand die mij verteld hoe ik zaken het beste aan kan pakken. In het verleden heb ik meegemaakt dat ik bloed, zweet en tranen in een project had gestoken en daarvoor niet werd gewaardeerd. In plaats van me te complimenteren met het feit dat ik het onmogelijke project tot een goed einde had weten te brengen, verzandde mijn baas in een monoloog over kleine details die net iets minder gegaan waren. Hem goed de waarheid zeggen zou me niet gaan helpen. Daarmee zou ik alleen mijn eigen ruiten ingooien. Maar frustrerend was het wel. 

Nu ben ik eigen baas en baas van een aantal medewerkers.  En helaas wat blijkt, nu raak ik soms gefrustreerd van mijn medewerkers.  Dus baas of medewerker, het maakt niet uit, ik blijf een gefrustreerd persoon.