The hangover

Gisteren een geweldig oud en nieuw feest bij bevriend stel en kids. Heerlijk gegeten, geborreld en gedanst. Sinds ik moeder ben kan ik niet meer goed tegen alcohol. Waar ik vroeger steevast een halve fles wijn al achter mijn kiezen had voordat ik de stad inging, is dezelfde hoeveelheid nu voldoende om dronken van te worden. Kun je nagaan wat er gebeurt als ik dan 1,5 fles wijn wegklok zoals gisteren. Juist, dan ga ik weer eens ouderwets los. Laten we zeggen dat hoe later het werd hoe meer het niveau daalde en de gezelligheid steeg. Dit uitte zich in een polenaise waarin het hele gezelschap gebroederlijk achter elkaar door de huiskamer hoste. Ik vermaakte me met oude rock-klassiekers waarbij ik ouderwets mijn headbang-moves showde. Naast de glas wijn in mijn hand werd ik ieder half uur vergezeld door mijn andere vriend: de sigaret. Uiteraard wel buiten, want ondanks mijn dronken toestand ben ik nog steeds kindvriendelijk. 

Om half vijf tufde het hele gezin veilig met de taxi naar huis. De kleinste nog in de slaapzak, de oudste met roze pantoffels op mama's schoot. Met mijn laatste krachten de kleinste in bed gelegd, de trap naar zolder opgestrompeld en met nieuwjaarsoutfit nog aan het bed in gedoken. 

De volgende ochtend was geen pretje. Hardhandig wakker gemaakt door kids. Ik tilde mijn hoofd op van mijn kussen en legde het meteen weer neer. Barstende koppijn, droge bek, ernstige spierpijn in nek. O ja, daarom deed ik dit dus niet meer. 

Vriendlief en ik trapten elkaar bij toerbeurten uit bed: en nu ben jij aan de beurt. Drinken maken, netflix aan, i-pad neerleggen, ontbijtwafels op een bordje en weer snel terug in bed. Tot de volgend oerkreet zich aankondigde. waarna het ritueel zich weer herhaalde.

Om half twee moesten we er toch echt aan geloven. Hij moest gaan werken, ik met kids op nieuwjaarsbezoek bij mijn ouders. Na een paracetemol, twee koppen koffie en een hete douche ging het net. Kids aankleden, mezelf aankleden, kids eten geven, haren kammen, woonkamer enigszins weer leefbaar maken omdat er een bom was ontploft. Tas inpakken, jassen aan en gaan met die banaan. En nu ben ik eindelijk thuis. En zit ik hier met mijn katerige hoofd achter de computer met pijn en moeite deze blog te schrijven. The end.